ปรัชญา การทำความเข้าใจ ปรัชญา พื้นฐานการดำรงอยู่ของโลก

ปรัชญา โชเปนเฮาเออร์เป็นสถานที่พิเศษ ในหมู่นักปรัชญาคลาสสิกชาวเยอรมัน เขามีความเหมือนกันมากกับคานต์ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเฮเกล โชเปนเฮาเออร์เป็นนักวิภาษวิธีดั้งเดิม ในปรัชญาของเขา เขาได้ให้ความสำคัญเป็นพิเศษ เช่น กันต์ในการทำความเข้าใจเจตจำนงเป็นแก่นแท้ของโลก สำหรับเขา มันคือหลักการพื้นฐาน ในการทำความเข้าใจการดำรงอยู่ของโลกด้วย เจตจำนงยังเป็นแก่นแท้ของมนุษย์อีกด้วย สำหรับทุกการเคลื่อนไหวของความปรารถนา

บุคคลที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อตอบสนองความต้องการ ของเขาท้าทายเรื่องอื่นพื้นที่และเวลา ดังนั้น การแข่งขันภายในสงครามอย่างต่อเนื่องระหว่างบุคคล ในอาณาจักรอินทรีย์ระหว่างการสำแดงของพลังธรรมชาติ ในโลกอนินทรีย์ความรู้ของมนุษย์คือการบิดเบือนเจตจำนงสากล รวมอยู่ในการต่อสู้วิภาษวิธีของการแสดงออก โยฮันน์ ฟิชเต นักปรัชญาคลาสสิกอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นนักอุดมคติเชิงอัตนัยด้วย โดยเห็นด้วยกับคานต์ในหลักการที่ว่าแนวคิด

เรื่องเหนือธรรมชาติไม่ตรงกับบุคคล หรือจิตใจอันศักดิ์สิทธิ์ ปฏิเสธข้อสงสัยเกี่ยวกับศักยภาพเชิงสร้างสรรค์ของจิตใจมนุษย์ ตามคำกล่าวของเฮเกล ฟิชเต้ได้ชำระคำสอนของไอกันต์ ในเรื่องความไม่สอดคล้องกันที่โชคร้าย สิ่งหนึ่งในตัวมันเอง หรืออีกนัยหนึ่งคือ สิ่งที่มีอยู่ในตัวมันเองในปรัชญาของฟิชเต ศูนย์กลางคือการทบทวนบทบาทของจิตใจ กิจกรรมทางจิตของความประหม่า ซึ่งวางตัวมันเองและตรงกันข้าม โลกแห่งวัตถุไม่ใช่เรา เหตุผลตามฟิชเต้ เป็นหลักการแรก

ซึ่งสูงสุดในชีวิต ชีวิตสำหรับฟิชเตเหตุผลคือการกระทำทุกอย่างถูกนำออกจากมัน ฟิชเตยังได้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับความขัดแย้ง ของคานท์ในรูปแบบใหม่ หากความขัดแย้งของกันต์เป็นอุปสรรคที่จิตใจ ที่แสวงหาความจริงไม่อาจฝ่าฟันไปได้ ความขัดแย้งของฟิชเตก็เป็นจุดเริ่มต้น ของความคิดสร้างสรรค์ ที่มาของการกระทำและการพัฒนาตนเอง ฟิชเตได้สร้างหลักคำสอนทางวิทยาศาสตร์ขึ้นมา ซึ่งเรียกว่าการสอนทางวิทยาศาสตร์ ในนั้นเขาได้พัฒนาแนวคิดในการระบุปรัชญา

รวมถึงวิทยาศาสตร์ว่าเป็นความรู้ความเข้าใจ หรือศาสตร์แห่งจิตสำนึก ตามคานท์เขาแย้งว่า ปรัชญา ควรเป็นวิทยาศาสตร์อย่างเคร่งครัด วิทยาศาสตร์ทั้งหมดต้องพบรากฐาน ของระเบียบวิธีในนั้น ปราชญ์เข้าใจความคิดถึงอัตลักษณ์แห่งการคิดและความเป็นอยู่ ต่างกันไปเป็นหลักการแบบไดนามิก ของการวางตำแหน่งตนเองของเงื่อนไขแรก หรือเงื่อนไขที่ไม่มีเงื่อนไข กล่าวอีกนัยหนึ่งผู้ถืออัตลักษณ์ดังกล่าวคือความคิดของนักคิดเอง

ปรัชญาของฟิชเตเป็นปรัชญาที่กระฉับกระเฉง การคิดไม่เพียงแต่สร้างจิตสำนึกเท่านั้น แต่ยังสร้างโลกทั้งใบด้วยพลังแห่งจินตนาการที่ตาบอดและไร้สติ ความเป็นจริงใดๆตามฟิชเต้ เป็นผลมาจากกิจกรรมของเรา และงานของวิทยาศาสตร์คือการแสดงให้เห็นว่ากิจกรรม จำเป็นต้องมีรูปแบบวัตถุประสงค์อย่างไรและทำไม ในสายตาของปราชญ์คลาสสิกชาวเยอรมันอีกคนหนึ่งคือฟรีดริช เชลลิง นักอุดมคติในอุดมคติ อัตลักษณ์ของการเป็นและความคิดปรากฏ

ในรูปแบบเชิงคุณภาพที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ผู้ถือเอกลักษณ์เป็นหลักการวัตถุประสงค์บางอย่าง สัญชาตญาณสิ่งนี้ทำให้แนวความคิดเชิงปรัชญา ของเยอรมันเกิดการเปลี่ยนแปลงใหม่ที่ไม่คาดฝัน มันนำพาเวกเตอร์ของความสนใจไปที่วิทยาศาสตร์ธรรมชาติ บางส่วนเข้าร่วมกับวัตถุนิยมวิภาษวิธี แต่สิ่งสำคัญคือเริ่มจากแนวคิดวิภาษวิธีของฟิชเต้ และเฮเกลเชลลิ่งได้พัฒนาหลักการใหม่ ของการใช้วิภาษวิธีเชิงอุดมคติของธรรมชาติ โดยพิจารณาว่าเป็นสิ่งมีชีวิต

ธรรมชาติของเชลลิงคือชีวิตที่ไร้สติของจิตใจ เขาเข้าใจร่างกายตามธรรมชาติว่า เป็นผลจากปฏิสัมพันธ์ของแรงที่มุ่งตรงตรงข้าม ประจุไฟฟ้าบวกและลบหรือขั้วแม่เหล็กตรงข้าม ตามเชลลิ่งความรู้ทางปรัชญาถูกเรียกร้องให้ค้นหาคำตอบ สำหรับคำถามพื้นฐานทั้งหมดของชีวิต ว่าการพัฒนาของธรรมชาติที่หมดสติ และจิตวิญญาณนำไปสู่การเกิดขึ้นของจิตใจมนุษย์อย่างไร และอย่างไรในทางตรงกันข้ามจิตใจของมนุษย์ ซึ่งในตัวมันเองเป็นเพียงเรื่องกลายเป็นปัญญา

เชลลิ่งเองถือว่าการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว เป็นการกระทำที่สร้างสรรค์ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สามารถเข้าใจได้ ในจิตใจเป็นเรื่องของความเข้าใจ หรือสติปัญญาแบบพิเศษ สัญชาตญาณที่แท้จริงซึ่งเป็นหน่วยสำคัญ ของกิจกรรมที่มีสติสัมปชัญญะและไม่รู้สึกตัว ตามเชลลิ่งความรู้ใหม่ไม่ได้มาจากการคิดอย่างมีเหตุผลและเป็นทางการ แต่เฉพาะในความปีติยินดีของแรงบันดาลใจอัจฉริยะ ของนักวิทยาศาสตร์อันเป็นผลมาจากการสำแดง สัญชาตญาณทางปัญญาของเขา

นอกจากนี้ตามข้อมูลของเชลลิ่ง มีเพียงอัจฉริยะเท่านั้นที่มีสัญชาตญาณทางปัญญาพิเศษ เช่น นักวิทยาศาสตร์ นักปรัชญา แพทย์ กวี ศิลปิน สิ่งที่สำคัญเป็นพิเศษในกลุ่มนักปรัชญาคลาสสิก ชาวเยอรมันคือการสอนของจอร์จวิลเฮล์ม ฟรีดริช เฮเกลซึ่งเป็นนักอุดมคติอย่างแท้จริง การพัฒนาอย่างมีเหตุมีผลของโลกเป็นแก่นหลักของปรัชญาของเขา สิ่งที่มีอยู่นั้นเป็นความคิดโดยพื้นฐาน ทุกสิ่งที่เป็นจริงมีเหตุผลและทุกสิ่งที่สมเหตุสมผลคือ ของจริงปรัชญาสำหรับเฮเกล

ซึ่งเป็นการเปิดเผยที่สูงกว่า การแสดงออกถึงแนวคิดของพระเจ้า ความรู้ในตนเองและความประหม่าในช่วงเวลาของการคิดเชิงสร้างสรรค์ ประกาศการคิดเป็นเรื่องเป็นราว กล่าวคือผู้สร้างความมั่งคั่งทางจิตวิญญาณทั้งหมด เข้าใจโครงการสร้างสรรค์ที่ไม่มีวันสิ้นสุดและไร้กาลเวลา เฮเกลนำแนวคิดของความคิด เข้ามาใกล้แนวคิดของพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ความคิดได้มาซึ่งจิตสำนึก เจตจำนงและบุคลิกภาพต่างจากพระเจ้า และภายนอกและต่อหน้ามนุษย์

แนวคิดนี้ถูกรับรู้ว่าเป็นความจำเป็นตามธรรมชาติภายใน กระบวนการของความคิดสร้างสรรค์ดังกล่าว เป็นการเคลื่อนไหวที่จำเป็นของความคิด ซึ่งอยู่ภายใต้กฎของตรรกะของมันเอง ข้อดีของเฮเกลอย่างแท้จริงอยู่ที่การพิสูจน์กฎการพัฒนาสากล เขาเปรียบเทียบหลักการ กันเทียนของสิ่งที่อยู่ในตัวมันเอง ที่ไม่อาจเข้าใจได้กับหลักวิภาษวิธีของการพัฒนาตนเอง สาระสำคัญปรากฏขึ้นปรากฏการณ์นี้จำเป็นปราชญ์แย้งว่าเป็นไปไม่ได้ ที่จะเข้าใจปรากฏการณ์ใดๆ

โดยไม่เข้าใจเส้นทางทั้งหมด ที่มันทำในการเคลื่อนไหวของมัน ในเวลาเดียวกัน การพัฒนาไม่ได้เกิดขึ้นในวงจรที่แย่ แต่จะค่อยๆเพิ่มขึ้นราวกับเป็นวงก้นหอย จากรูปแบบที่ต่ำลงไปสู่ระดับสูง มันอยู่ในการเคลื่อนไหวที่ก้าวหน้านี้ที่การเปลี่ยนแปลงวิภาษ ของการเปลี่ยนแปลงเชิงปริมาณไปสู่การเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพเกิดขึ้น เฮเกลเรียกความขัดแย้งว่าเป็นที่มาของการพัฒนาทั้งหมด นี่คือสิ่งที่ขับเคลื่อนโลกเพราะมันคือรากของการเคลื่อนไหว

รวมถึงความมีชีวิตชีวาทั้งหมด ดังนั้น จึงเป็นหลักการของการเคลื่อนไหวด้วยตนเองทั้งหมด ตามคำกล่าวของเฮเกล ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในกระบวนการของการเคลื่อนไหว ไม่มีขอบเขตที่ไม่มีเงื่อนไข ระหว่างรูปแบบที่แตกต่างกันของสิ่งมีชีวิต ไม่มีอะไรแยกจากกัน

ความรู้เพิ่มเติม >> วิทยาศาสตร์ อธิบายการวิจัยทางประวัติศาสตร์และวิทยาศาสตร์