ลูกน้อย สถานการณ์จริงของ ลูกน้อย สำคัญยิ่งกว่าจินตนาการของผู้ปกครอง

ลูกน้อย ยิ่งยอมรับลูก ยิ่งยอมรับตัวเอง ต่อหน้าลูก เคารพ ชื่นชม ยอมรับดูเหมือนสามัญสำนึกบางอย่างที่เรียบง่าย แต่บ่อยครั้งที่คนลืมไปว่า หรือปล่อยไว้ด้วยเหตุผล สำคัญกว่า ดังนั้น แนวปฏิบัติบางประการ จึงสมควรได้รับการตรวจสอบใหม่ และดูความจริงที่ลึกซึ้งจากมัน ยิ่งคุณยอมรับตัวเองมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งยอมรับลูกมากขึ้นเท่านั้น เด็กต้องได้รับการยอมรับ ในกรณีที่ไม่มีความตระหนัก เราจำกัดลูกๆ ของเรา ต้องการการอนุมัติจากพวกเขาในทุกสิ่ง และเปลี่ยนพวกเขาให้กลาย

เป็นทาสตัวน้อย ขึ้นอยู่กับคำตัดสินของเราเป็นผลให้พวกเขาต้องการการอนุมัติจากเราอย่างยิ่งหรือขึ้นอยู่กับการอนุมัติของเราในทุกสิ่ง คุณนึกภาพออกไหมว่าสถานการณ์ ที่เด็กมักอยากขออนุมัติจากเราและกังวลเกี่ยวกับการไม่อนุมัติของเรา ในทางตรงกันข้าม หากพวกเขายอมรับและเคารพอย่างไม่มีเงื่อนไขจะแตกต่างกันเพียงใด เด็กทุกคนพบว่าพฤติกรรมบางอย่างทำให้พวกเขามีปัญหา แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่ได้รับการยอมรับหรือเคารพอย่างแน่นอน

ดังนั้น ทั้งหมดนี้จึงสำคัญยิ่งกว่า ในฐานะผู้ปกครอง เราไม่สามารถทำผิดพลาดโดยคิดว่าเรามีสิทธิ์ตัดสินใจว่าลูกของเราเป็นใคร ทำไมเราควรตัดสินพวกเขา พวกเขาจำเป็นต้องรู้ว่าในโลกนี้ พวกเขามีสิทธิที่จะระบุได้ว่าพวกเขาเป็นใคร ยิ่งกว่านั้น สิทธินี้ไม่ได้มาจากเรา มันเป็นมาแต่กำเนิด ตราบใดที่พวกเขามีชีวิตอยู่ในโลกนี้ พวกเขามีสิทธิที่จะเปล่งเสียง ความรู้สึก และแสดงโลกฝ่ายวิญญาณของตน เรามักจะรับรู้แต่พฤติกรรมของ ลูกน้อย โดยไม่รู้ตัว โดยไม่รู้ตัว

การชมเชยและระบุตัวเด็กหมายความว่าอย่างไร คือการปล่อยให้พวกเขาใช้ชีวิตตามความเป็นจริงโดยไม่ตกหลุมพรางของความคาดหวังของเรา นั่นคือแม้ว่าเด็กๆ จะไม่ทำอะไรเลย พิสูจน์อะไรและไม่บรรลุเป้าหมาย เราก็ยังคงมึนเมาและยินดีกับการดำรงอยู่ของพวกเขา ไม่ว่ารูปแบบการแสดงออกจะเป็นอย่างไร แก่นแท้ของเด็กก็บริสุทธิ์และเปี่ยมด้วยความรัก เมื่อเราเคารพแก่นสารนี้

เด็กๆ เชื่อว่าเราเข้าใจโลกภายในของพวกเขาและเป็นคนที่สวยงามและมีค่าไม่ว่าภายนอกจะปรากฏอย่างไร เมื่อการแสดงออกภายนอกของเด็กๆ ยังคงกระจัดกระจาย ถ้าเรามีความสามารถในการสร้างสายสัมพันธ์กับธรรมชาติภายในของพวกเขา เราสามารถส่งข้อความ ถึงคุณค่ามหาศาล ของพวกเขาได้ เด็กๆ จำเป็นต้องรู้ พวกเขาไม่ต้องทำอะไรเพื่อให้ได้รับความสนใจอย่างเต็มที่

เด็กๆ สมควรที่จะได้สัมผัสกับความจริงที่ว่าพวกเขาได้เข้ามาในโลก และความจริงแล้วมันก็เพียงพอแล้ว ที่จะทำให้พวกเขาได้รับความสนใจและชื่นชม โปรดอย่าเลี้ยงลูกด้วยรูปแบบที่เข้มงวด ในการยอมรับลูกๆ ของเรา เราต้องหลุดพ้นจากภาพเหมารวมที่เป็นอันตราย และมีส่วนร่วมกับพวกเขาในระดับที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น เมื่อเราประสานตัวเองกับชีพจรของลูก เราพบว่าเด็กทุกคนต้องการสิ่งที่แตกต่างจากพ่อแม่ เด็กบางคนต้องการให้เราอ่อนโยนและผ่อนคลาย

ในขณะที่เด็กบางคนต้องการให้เราเข้มแข็งและแน่วแน่ แม้ในสีหน้าของพวกเขา เมื่อเรายอมรับคุณลักษณะที่สำคัญที่สุด ของพวกเขาแล้ว เราจำเป็นต้องสร้างตัวเองใหม่ เพื่อตอบสนองความต้องการของพวกเขา การเติบโตของลูกยังเป็นกระบวนการของการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ซึ่งทำให้เราต้องละทิ้งความเป็นพ่อแม่ และค่อยๆ กลายเป็นพ่อหรือแม่ที่ปรับตัวให้เข้ากับความต้องการของลูก

จดจ่ออยู่กับความคาดหวังที่มีต่อลูกสาวเสมอมา ดังนั้นจึงไม่อยากเชื่อเลยว่าความจริงแล้ว ลูกสาวจะเป็นแบบนี้มาช้านาน การยอมรับสภาพ ที่เป็นอยู่ของลูกสาวยากกว่าการจัดการ กับปัญหาเฉพาะของเธอในชีวิต พ่อแม่ส่วนใหญ่ของเรามีปัญหาเดียวกันหรือไม่ การปรับความคาดหวังของเรา มักจะเป็นอุปสรรคที่ยากจะเอาชนะมากกว่า การจัดการกับปัญหาในโลก แห่งความเป็นจริง หากลูกของเรามีพฤติกรรม ที่เราคิดว่า ไม่ดี

และไม่ประนีประนอม การตอบสนองที่เหมาะสมก็คือการปฏิบัติตามหลักการ แต่หากความชั่ว นี้เกิดจากการไม่สามารถควบคุมอารมณ์ที่เจ็บปวดได้ เราก็ควรเข้าใจ หากพวกเขาติดอยู่กับเราและเกาะติดเรา เราก็ควรจะพากเพียรในการปลอบโยนพวกเขา หากเราเลี้ยงดูลูกมากเกินไป และไม่ปลูกฝังความเป็นอิสระเพียงพอในลูกๆ ของเรา บางทีเราควรสอนพวกเขาถึงวิธีอยู่คนเดียวอย่างสงบสุขและสบายใจ

หากพวกเขาต้องการอยู่คนเดียวและเพลิดเพลินกับพื้นที่ส่วนตัว เราควรจัดหาสถานที่ และความเคารพ ที่เหมาะสมให้พวกเขา หากพวกเขาชอบโวยวายในเวลาและสถานที่ที่เหมาะสม ก็ปล่อยให้มันอยู่คนเดียวและปล่อยให้พวกเขาสนุกกับตัวเอง หากพวกเขายังส่งเสียงเมื่อพวกเขาควรจะทำการบ้าน เราจำเป็นต้องควบคุมพวกเขาและขอให้พวกเขาจดจ่อ ในขณะที่ให้ความเคารพและยกย่อง

ยังยอมรับความเชื่อที่ว่าเด็กๆ จำเป็นต้องมีขอบเขตของพฤติกรรมที่เข้มงวดและชัดเจนเพื่อที่จะเติบโตอย่างมีสุขภาพที่ดี รับลูกและรับตัวเอง ในการยอมรับลูกของเรา ยอมรับความจริงดั้งเดิมของพวกเขา นำไปสู่คำถามอื่น ในฐานะพ่อหรือแม่ของเด็กพิเศษ เราก็ยอมรับในตัวเองเช่นกัน ความสามารถของเราในการยอมรับลูกของเรานั้นเกี่ยวข้องโดยตรงกับความสามารถของเราในการยอมรับตนเองทั้งตัวตนในปัจจุบันและอนาคต

ท้ายที่สุดแล้ว หากเราไม่สามารถเป็นนักคิดอิสระและจิตวิญญาณอิสระได้ เราจะฝึกลูกหลานของเราให้เป็นคนเช่นนั้นได้อย่างไร เราจะเลี้ยงลูกแบบนี้ได้อย่างไรถ้าเรายังไม่เป็นอิสระ หากวิญญาณของเราถูกกดขี่และเอาชนะตนเอง เราจะเลี้ยงดูอีกคนหนึ่งที่สมบูรณ์ และสร้างจิตวิญญาณที่ดีได้อย่างไรต้องการแบ่งปันกับคุณว่ายอมรับตัวเองอย่างไร บางทีมันอาจจะช่วยคุณได้

ยอมรับเป็นคนก่อนที่จะยอมรับเป็นแม่ มีข้อจำกัดและข้อบกพร่องมากมาย และยอมรับความจริงข้อนี้ ไม่รู้เสมอว่าต้องทำอย่างไร และยอมรับสิ่งนั้น มักจะละอายใจที่จะยอมรับความล้มเหลว และยอมรับความจริงข้อนี้ มักจะออกนอกลู่นอกทางมากกว่าลูกๆ และยอมรับสิ่งนั้น ยอมรับความจริงที่ว่าอาจเห็นแก่ตัว และไร้ค่า เมื่อต้องรับมือกับลูกๆ ในฐานะผู้ปกครอง บางครั้งก็เงอะงะ และยอมรับสิ่งนั้น

สาระน่ารู้ > น้ำมัน ปริมาณการใช้น้ำมันอีฟนิ่งพริมโรสที่แนะนำ