เคลือบฟัน อธิบายการก่อตัวของพื้นผิวเคลือบฟันและการพัฒนาเนื้อฟัน

เคลือบฟัน การก่อตัวพื้นผิวเคลือบฟัน ผลิตภัณฑ์สุดท้ายของการสังเคราะห์สารเคลือบอีนาโนบลาสต์ที่เป็นสารคัดหลั่งคือ วัสดุที่สร้างโครงสร้างคล้ายกับเยื่อหุ้มชั้นใต้ดิน มันถูกฝากไว้บนพื้นผิวของเคลือบฟัน เป็นสถานที่ของสิ่งที่แนบมาของเฮมิเดสโมโซมเคลือบฟัน นี่คือหนังกำพร้าเคลือบฟันหลักหรือเปลือกแนสมิท หลังจากเคลือบฟันเสร็จสิ้นกระบวนการเคลือบฟัน พวกมันจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของเยื่อบุผิวชั้นนอกที่ลดลงของอวัยวะเคลือบฟัน

การพัฒนาของรากเกิดขึ้นช้ากว่าครอบฟันและเกิดขึ้นพร้อมกับการงอกของฟัน โครงสร้างที่กำหนดการพัฒนาของรากฟันคือวงปาก ประกอบด้วยเซลล์ 2 แถว เยื่อบุผิวชั้นในและเยื่อบุผิวด้านนอกของอวัยวะ เคลือบฟัน ปากจะโตขึ้นลึกเข้าไปในเยื่อหุ้มถุงลมของถุงทันตกรรม และเคลื่อนออกจากครอบฟันที่เพิ่งสร้างใหม่ วงปากล้อมรอบเนื้อเยื่อของตุ่มฟันและสร้างเปลือกรากเยื่อบุผิวที่แยกตุ่มทางทันตกรรมออกจากถุงทันตกรรม

ในระหว่างการก่อตัวของรากในฟันที่มีหลายรากขอบของปลอกเยื่อบุผิว เฮิร์ทวิกจะเกิดผลพลอยได้ซึ่งเติบโตเข้าหากัน และหลังจากการหลอมรวมจะจำกัดพื้นที่ ของคลองรากฟันในอนาคต ดังนั้น ในขั้นต้นช่องเปิดกว้างช่องเดียวจึงถูกแบ่งออกเป็น 2 หรือ 3 ส่วน พัฒนาการของเนื้อฟันและซีเมนต์ อันเป็นผลมาจากอิทธิพลของปลอกเยื่อบุผิวที่กระตุ้น เซลล์ของตุ่มทางทันตกรรมแยกความแตกต่างเป็นรากฟันเทียมที่ผลิตเนื้อฟัน

จากนั้นปลอกเยื่อบุผิวจะแตกออกเป็นชิ้นๆ เศษเยื่อบุผิวของมาลาเซที่พบในปริทันต์รวมถึงเซลล์ของชั้นในของถุงทันตกรรมจะสัมผัสกับเนื้อฟัน โดยแยกออกเป็นซีเมนต์โตบลาสต์ เซลล์ทรงลูกบาศก์ขนาดใหญ่เหล่านี้ สังเคราะห์โปรตีนเมทริกซ์ซีเมนต์ ซีเมนต์อยด์ ซีเมนต์อยด์ถูกสะสมไว้เหนือเนื้อฟันรากหรือบนชั้นไฮยาลินที่มีแร่ธาตุสูงของโฮปเวลล์สมิธ ตามรายงานบางฉบับชั้นอสัณฐานนี้เกิดจากเซลล์เยื่อบุผิวของเปลือกรากก่อนจะยุบตัว

การทำให้เป็นแร่ของซีเมนต์อยด์ เกิดขึ้นจากการสะสมของผลึกไฮดรอกซีอะพาไทต์ในนั้น ในเวลาเดียวกันซีเมนต์โตบลาสต์จะถูกเคลื่อนย้ายไปที่ขอบหรือผนังด้านในกลายเป็นซีเมนต์ไซต์ ปูนซีเมนต์ที่มีเซลล์อยู่ในลาคูเน่ เรียกว่าเซลลูล่าร์หรืออันดับรอง ซีเมนต์เซลลูล่าร์ตั้งอยู่ที่ปลายยอดและในบริเวณแยกส่วนราก เมทริกซ์ของเซลลูลาร์ซีเมนต์ประกอบด้วยเส้นใยคอลลาเจนภายใน ที่เกิดจากซีเมนต์โตบลาสต์และเส้นใยภายนอกที่เจาะเข้าไปในปริทันต์

ไม่มีภาชนะในซีเมนต์เมื่ออายุมากขึ้นชั้นซีเมนต์จะหนาขึ้น การพัฒนาปริทันต์ส่วนหนึ่งของเซลล์ของถุงทันตกรรมขยายและแยกออกเป็นไฟโบรบลาสต์ ซึ่งเริ่มสร้างเส้นใยคอลลาเจนและสารหลักของเนื้อเยื่อเกี่ยวพันปริทันต์ ด้านหนึ่งการรวมกลุ่มของเส้นใยคอลลาเจนจะแทรกซึมระหว่างซีเมนต์โตบลาสต์และตัวประสาน ลงในเมทริกซ์ซีเมนต์

ในทางกลับกัน พวกมันจะแทรกซึมเข้าไปในสารพื้นของกระดูกถุงที่อยู่ระหว่างการก่อสร้าง บางทีการก่อตัวของเส้นใยปริทันต์อาจเกิดจาก 2 แหล่ง จากด้านข้างของซีเมนต์ที่กำลังก่อสร้างจากด้านข้างของกระดูกถุง ความหนาของมัดไฟเบอร์จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก หลังจากการงอกของฟัน กลุ่มหลักของเส้นใยปริทันต์ถูกสร้างขึ้นในลำดับที่แน่นอน ลำดับในช่วงชีวิตของบุคคลนั้นปริทันต์ จะถูกปรับโครงสร้างใหม่ตามเงื่อนไขการรับน้ำหนัก

การพัฒนาเนื้อฟัน เนื้อฟันพัฒนาจากตุ่มฟันที่เกิดจากเอ็กโทมีเซนไคม์ หลอดเติบโตเป็นตุ่ม เซลล์ของชั้นนอกสุดของตุ่มกลายเป็นโอดอนโทบลาสต์ที่จำเพาะต่อเยื่อ และเซลล์มีเซนไคมอลส่วนใหญ่ซึ่งจะแยกความแตกต่างออกเป็นไฟโบรบลาสต์ ไฟโบรบลาสต์หลั่งส่วนประกอบของสาร ระหว่างเซลล์ของเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน เส้นใยที่มีคอลลาเจนชนิดที่ 1 และชนิดที่ 3 สะสมอยู่ในเนื้อเยื่อที่กำลังพัฒนา โดยมีคอลลาเจนชนิดที่ 3 มีความเข้มข้นสูงผิดปกติ

เส้นใยสร้างโครงสร้างเส้นใย ในเนื้อเยื่อเกี่ยวพันของเยื่อเรือเติบโตมาโครฟาจปรากฏขึ้นและความแตกต่างขององค์ประกอบเซลล์เพิ่มขึ้น เส้นใยประสาทเส้นแรกพบได้ในสัปดาห์ที่ 9 ถึง 10 ของการสร้างตัวอ่อน การพัฒนาของหลอดเลือดนั้น มาพร้อมกับการเติบโตของเส้นใยประสาท และการก่อตัวของเครือข่าย ความผิดปกติของพัฒนาการฟัน ความผิดปกติของการพัฒนาฟันสามารถสังเกตได้ ในแต่ละขั้นตอนของการสร้างฟัน

ผลกระทบของปัจจัยที่สร้างความเสียหายในระหว่างการจัดฟัน ในขั้นตอนการเริ่มต้นสามารถนำไปสู่การไม่มีฟันแต่ละซี่หรือหลายซี่อะดอนเทีย คนไข้ต้องการรากฟันเทียม อีนาเมโลบลาสต์มีความไวต่อปัจจัยที่สร้างความเสียหาย ด้วยความผิดปกติของต่อมไร้ท่อ โรคทางระบบหรือการสัมผัสกับรังสีปริมาณของเคลือบฟันลดลง เคลือบฟัน การเจริญพร่องสังเกตได้ หากผลกระทบด้านลบตกอยู่กับระยะเวลาของการสุกของเคลือบฟัน

การทำให้เป็นแร่ของผิวจะถูกรบกวน การงอกของฟันที่ไม่สมบูรณ์สามารถถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้ ด้วยโรคนี้โครงสร้างของเคลือบฟันจะไม่เปลี่ยนแปลงแต่การเชื่อมต่อกับเนื้อฟันนั้นเปราะบาง ดังนั้น เคลือบฟันจึงแตกออก ความผิดปกติทางพัฒนาการอื่นๆยังเป็นที่รู้จัก การงอกของฟัน การงอกของฟันน้ำนมเริ่มขึ้นในเด็กอายุ 6 ถึง 7 เดือน ถึงเวลานี้จะมีเพียงการครอบฟันเท่านั้น และการก่อตัวของรากฟันเพิ่งเริ่มต้น

เนื้อเยื่อเหงือกลีบในบริเวณที่มีแรงกดจากด้านบนของการครอบฟันระเบิด ฟันย่นเยื่อบุผิวเคลือบฟันลดลงบุกรุกเข้าไปในเยื่อบุช่องปากและสร้างช่องที่ช่วยให้ปลายแหลมของเคลือบฟัน ตัดผ่านเยื่อเมือกเข้าไปในช่องปาก ในตอนท้ายของการงอกเยื่อบุผิวเหงือก ในบริเวณคอฟันจะหลอมรวมกับหนังกำพร้าเคลือบฟันซึ่งทำให้เกิดสิ่งที่แนบมากับเยื่อบุผิว บริเวณที่เกิดการระเบิดของฟัน การแทรกซึมของเม็ดโลหิตขาวจะสังเกตเห็นได้

ในแผ่นเยื่อเมือกของเยื่อเมือกของเหงือก กระบวนการของการงอกของฟันมีความเกี่ยวข้องกับสาเหตุหลายประการ การเจริญเติบโตของรากฟัน การเพิ่มขึ้นของแรงดันอุทกสถิตในบริเวณรอบนอกหรือในเนื้อฟัน การปรับโครงสร้างเนื้อเยื่อกระดูกของถุง กระบวนการ การสลายของกระดูกและการเติบโตที่สัมพันธ์กัน การดึงปริทันต์ การก่อตัวของรากฟันเป็นปัจจัยสำคัญ ที่ทำให้เกิดการงอกของฟันในระหว่างการก่อตัวของราก

เปลือกหุ้มรากของเยื่อบุผิวจะกระตุ้นการสร้างความแตกต่างของเซลล์มีเซนไคม์จากด้านในไปสู่เซลล์โอดอนโทบลาสต์ ซึ่งจะกำหนดรูปร่างของราก อย่างไรก็ตาม มีพื้นที่ไม่เพียงพอสำหรับการพัฒนารูท พื้นที่ว่างถูกสร้างขึ้นเนื่องจากการที่เม็ดมะยมถูกผลักผ่านเยื่อเมือก เมื่อเร็วๆนี้มีความคิดเห็นเกี่ยวกับบทบาทนำของปริทันต์ ในกลไกการงอกของฟัน

การยึดเกาะของปริทันต์อาจเกิดจากการสังเคราะห์คอลลาเจน ร่วมกับการรวมกลุ่มของเส้นใยที่สั้นลง รวมถึงการหดตัวของไมโอไฟโบรบลาสต์ การละเมิดการพัฒนาของปริทันต์ หรือความเสียหายจะหยุดการงอกของฟัน ระยะเวลาของการงอกของฟันน้ำนมมีดังนี้ ฟันกรามกลาง 6 ถึง 8 เดือน ฟันกรามด้านข้าง 8 ถึง 12 เดือน เขี้ยว 14 ถึง 20 เดือน

ต่อมาฟันกรามซี่แรก 12 ถึง 16 เดือน ฟันกรามซี่ที่สอง 20 ถึง 30 เดือน การงอกของฟันล่าช้า การเก็บรักษาอาจเกี่ยวข้องกับความผิดปกติของต่อมไร้ท่อ โรคเรื้อรัง โรคเหน็บชา มีการงอกของฟันที่ไม่สมบูรณ์เมื่อหลังจากการปรากฏตัวของส่วนหนึ่งของการครอบฟันกระบวนการงอกจะหยุดลง ส่วนใหญ่มักเกิดจากการหลอมรวมของรากฟันกับถุงลมของกระดูก

สาระน่ารู้ > ลูกน้อย สถานการณ์จริงของ ลูกน้อย สำคัญยิ่งกว่าจินตนาการของผู้ปกครอง