เซลล์สืบพันธุ์ การทำความเข้าใจขั้นตอนของการพัฒนาระบบสืบพันธุ์

เซลล์สืบพันธุ์ การก่อตัวของระบบสืบพันธุ์ มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับการพัฒนาระบบทางเดินปัสสาวะ ดังนั้น จึงถูกต้องกว่าที่จะพิจารณากระบวนการพัฒนา ของพวกเขาพร้อมๆกันเป็นระบบเดียว ไตของมนุษย์ไม่ได้รับรูปแบบทางกายวิภาค และการทำงานขั้นสุดท้ายทันที แต่หลังจาก 2 ขั้นตอนกลางของการพัฒนา โปรเนฟรอสและไตปฐมภูมิ เมโซเนฟรอสหรือร่างกายของวูล์ฟเฟน อันเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงทั้ง 2 นี้ ไตสุดท้ายหรือรองจะเกิดขึ้นพื้นฐานทั้งหมดเหล่านี้

ซึ่งเกิดขึ้นตามลำดับจากโซนต่างๆของเส้นก่อเนื้อไต ที่ตั้งอยู่ตามพื้นฐานของกระดูกสันหลัง ในเวลาเดียวกัน โปรเนฟรอสจะอยู่ในช่วงเวลาสั้นๆ ผ่านการพัฒนาย้อนกลับอย่างรวดเร็ว และทิ้งไว้เพียงสิ่งตกค้างในปัสสาวะปฐมภูมิหรือท่อวูล์ฟเฟน เมโซเนฟริกเท่านั้นควบคู่ไปกับการถดถอยของโปรเนฟรอส ร่างกายของวูล์ฟเฟนถูกสร้างขึ้นซึ่งประกอบด้วยสันเขาตามยาว 2 แนวที่ตั้งอยู่อย่างสมมาตรตามแนวพื้นฐานของกระดูกสันหลัง ไตสุดท้ายเกิดจากส่วนหางของสายไต

รวมถึงท่อไตจะก่อตัวจากท่อวูล์ฟเฟนท่อไตปฐมภูมิ เมื่อไตและท่อไตถาวร พัฒนาร่างกายของวูล์ฟเฟนและทางเดินของวูล์ฟเฟนจะถดถอย ส่วนที่เหลือของพวกเขาในรูปแบบของท่อบางๆ ที่เรียงรายไปด้วยเยื่อบุผิวจะถูกเก็บรักษาไว้ในสถานที่และซีสต์ สามารถเกิดขึ้นได้จากพวกเขา ส่วนที่เหลือของกะโหลกส่วนปลายของไตปฐมภูมิ ตั้งอยู่ในเอ็นกว้างระหว่างท่อและรังไข่ ปลายหางยังอยู่ในเอ็นกว้างระหว่างท่อกับมดลูก เศษของท่อวูล์ฟเฟนตั้งอยู่ในส่วนด้านข้างของปากมดลูก

รวมถึงช่องคลอดและสามารถใช้เป็นพื้นหลัง สำหรับการก่อตัวของถุงน้ำ และส่วนที่เหลือของร่างกาย วูล์ฟเฟนซีสต์ พาราโอวาร์เรี่ยนควบคู่ไปกับการพัฒนาระบบทางเดินปัสสาวะ ระบบสืบพันธุ์ก็ถูกสร้างขึ้นเช่นกัน พัฒนาการของต่อมลูกหมาก ตุ่มที่อวัยวะเพศปฐมภูมิเกิดขึ้นได้ แม้ว่าข้อเท็จจริงที่ว่าเพศทางพันธุกรรมของทารกในครรภ์ ถูกกำหนดไว้แล้วในการตั้งครรภ์ แต่อวัยวะสืบพันธุ์เริ่มพัฒนาในรูปแบบเพศชาย หรือเพศหญิงเท่านั้นจากสัปดาห์ที่ 7 การพัฒนาเท่านั้น

ตุ่มทางเพศ เซลล์สืบพันธุ์พบในตุ่มที่อวัยวะเพศเหล่านี้ หลังจากการพัฒนาในสัปดาห์ที่ 6 เท่านั้น ในตัวอ่อนของมนุษย์ เซลล์สืบพันธุ์ตามธรรมชาติจะปรากฏ ในช่วงเริ่มต้นของการพัฒนา ของตัวอ่อนในเซลล์เอนโดเดิร์ม ในผนังถุงไข่แดงใกล้กับอัลลันทัวส์ ต่อไปนี้จะระบุระยะเวลาตั้งแต่การปฏิสนธิ ไม่ใช่ขณะตั้งครรภ์สำหรับภาพประกอบวัสดุจากหนังสือ ที่ใช้คัพภวิทยาการแพทย์ของแลงแมน ด้วยการเคลื่อนไหวคล้ายอะมีบา พวกมันจะอพยพไปตามน้ำเหลือง

ท่อลำไส้ส่วนหลังถึงอวัยวะสืบพันธุ์ในต้นสัปดาห์ที่ 5 และเจาะเข้าไปในความหนาของสันอวัยวะเพศในช่วง สัปดาห์ที่ 6 ของการพัฒนา หากเซลล์เหล่านี้ไม่ถึงสันเขาของอวัยวะเพศ การพัฒนาและการเติบโตของอวัยวะสืบพันธุ์จะไม่เกิดขึ้น ดังนั้น เซลล์สืบพันธุ์ตามธรรมชาติจึงมีผลกระตุ้นต่อการพัฒนา การเจริญเติบโตและอัตราการแยกของอวัยวะสืบพันธุ์ในรังไข่หรืออัณฑะ อวัยวะสืบพันธุ์ปฐมภูมิ เกิดขึ้นได้ ไม่นานก่อนและระหว่างการย้ายถิ่นของเซลล์ดึกดำบรรพ์

ซึ่งมีการแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ของเยื่อบุผิวคูโลมิกของอวัยวะเพศพับ เซลล์เยื่อบุผิวเหล่านี้จมลงในมีเซนไคม์ และก่อตัวเป็นเส้นใยที่มีรูปร่างแปลกประหลาดจำนวนมาก ที่เรียกว่าสายเพศดั้งเดิม ในตัวอ่อนทั้งตัวเมียและตัวผู้ เส้นเหล่านี้ยังคงติดอยู่กับเยื่อบุผิว อวัยวะเพศชายในระยะนี้ไม่ต่างจากเพศหญิง ดังนั้น ชื่ออวัยวะสืบพันธุ์ที่ไม่แตกต่างกัน ความแตกต่างขององคชาตดั้งเดิมเกิดขึ้นในตัวอ่อนชายได้ ในตัวอ่อนเพศชายเซลล์สืบพันธุ์มีชุด XY

เซลล์สืบพันธุ์ ภายใต้อิทธิพลของโครโมโซม Y ซึ่งการกระทำของปัจจัย TDF ขึ้นอยู่กับสายเพศดั้งเดิมยังคงขยายตัวและเจาะลึกเข้าไปในไขกระดูกทำให้เกิดสายไขกระดูก ในพื้นที่ของประตูเส้นจะแตกออกเป็นเครือข่ายของเกลียวเล็กๆ ซึ่งต่อมาจะมีการสร้างเครือข่ายของท่อลูกอัณฑะ ในระหว่างการพัฒนาต่อไปสายเพศ ในอัณฑะสูญเสียการเชื่อมต่อกับเยื่อบุผิว หลังจากนั้นชั้นเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่หนาแน่นเรียกว่าทูนิกาอัลบูกีเนีย เริ่มแยกออกจากพื้นผิวของลูกอัณฑะ

เมื่อถึงเดือนที่ 4 สายเพศจะมีรูปร่างเป็นรูปเกือกม้าและเชื่อมต่อโดยตรงกับลูกอัณฑะ ในขั้นตอนนี้สายเพศของอัณฑะประกอบด้วย เซลล์สืบพันธุ์ และเซลล์เซอร์โทลีซึ่งเกิดจากเยื่อบุผิวของต่อม เซลล์เลย์ดิกคั่นระหว่างหน้ามีต้นกำเนิดโดยตรงจากมีเซนไคม์ของสันอวัยวะเพศ พวกมันตั้งอยู่ระหว่างเกลียวและเริ่มพัฒนาทันที หลังจากเริ่มสร้างความแตกต่างของเกลียวเหล่านี้ ภายในสัปดาห์ที่ 8 ของการตั้งครรภ์ เซลล์เลย์ดิกเริ่มผลิตฮอร์โมนเพศชาย

จากนี้ไปลูกอัณฑะก็มีอิทธิพลต่อตัวเอง เกี่ยวกับความแตกต่างทางเพศเพิ่มเติม ของท่อสืบพันธุ์และอวัยวะสืบพันธุ์ภายนอก เส้นของลูกอัณฑะที่เริ่มมีวัยแรกรุ่น จะได้รับลูเมนและเปลี่ยนเป็นหลอดกึ่งกึ่ง หลอดเซมินิเฟอร์ นอกจากนี้ ท่อเล็กๆ เหล่านี้เชื่อมต่อกับท่อเล็กๆของริตีเทสทิส ซึ่งในทางกลับกันจะไหลเข้าสู่ส่วนบนด้านหลังของอัณฑะ ท่อดักทูลีเหล่านี้เกิดจากเนื้อเยื่อที่เหลือของท่อขับถ่ายของมีโซเนฟรอส พวกเขาทำหน้าที่เป็นตัวเชื่อมระหว่างริตีเทสทิสกับเมโสเนฟริก

วูล์ฟเฟนลิงค์นี้เรียกว่าหลอดอสุจิ ความแตกต่างขององคชาตดั้งเดิมเกิดขึ้น ในตัวอ่อนเพศหญิงอย่างไร ในตัวอ่อนเพศหญิงสายเพศดั้งเดิมจะแยกออกเป็นกลุ่มเซลล์ที่แยกจากกัน การสะสมเหล่านี้ประกอบด้วยกลุ่มของเซลล์สืบพันธุ์ดั้งเดิม และถูกแปลเป็นภาษาท้องถิ่นในส่วนไขกระดูกของรังไข่ ต่อมาหายไปและถูกแทนที่ด้วยสโตรมา ของหลอดเลือดที่เรียกว่าท่อรังไข่ เยื่อบุผิวของอวัยวะเพศหญิงซึ่งแตกต่างจากเพศชายยังคงขยายตัวต่อไป

ในสัปดาห์ที่ 7 จะทำให้เกิดยีนที่สอง สายวอล์คกี้ทอล์คกี้ สายคอร์เทกซ์ที่เติบโตเป็นมีเซนไคม์ที่อยู่ข้างใต้ ซึ่งยังคงสัมผัสกับพื้นผิวของอวัยวะสืบพันธุ์ เมื่ออายุ 4 เดือน สายทุติยภูมิเหล่านี้จะสลายตัวเป็นกระจุกเซลล์ที่แยกจากกัน และแต่ละคลัสเตอร์เหล่านี้มีเซลล์สืบพันธุ์ตั้งแต่หนึ่งถึงหลายเซลล์ เซลล์สืบพันธุ์พัฒนาเป็นอูโกเนีย ในขณะที่เซลล์เยื่อบุผิวรอบๆที่ได้มาจากเยื่อบุผิวที่ผิว พัฒนาเป็นเซลล์ฟอลลิคูลาร์

อ่านต่อได้ที่ Internet การป้องกันผู้อื่นจากการสอดแนมการเชื่อมต่อของคุณ