หมาป่า ทำไมหมาป่าถึงมีคู่เดียว แต่สุนัขที่มียีนของมันกลับมีคู่นับไม่ถ้วน

หมาป่า ผู้คนมักจะคุ้นเคยกับการใช้มาตรฐานของสังคมมนุษย์ในการตัดสินว่าสัตว์มีศีลธรรมหรือไม่ ในกรณีนี้มีคนขี้โกงมากมายในโลกของสัตว์ เช่น ราชาสิงโตที่มีภรรยาหลายตัว หรือเสือตัวผู้ที่สะบัดมือออกหลังจากผสมพันธุ์ ภายใต้พื้นหลังของ scumbags เหล่านี้มีสัตว์กินเนื้อที่มีประสิทธิภาพพอๆกัน ซึ่งดูสูงส่งมากมันคือหมาป่าท้ายที่สุดแล้วหมาป่าก็ติดตามการมีคู่สมรสคนเดียว

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าสุนัขที่มีบรรพบุรุษเป็นหมาป่าจะไม่ได้รับยีน ความรักพิเศษโดยเฉพาะสุนัขตัวผู้ ซึ่งการผสมพันธุ์ดูเหมือนไม่เป็นทางการ ความเหมือนและความแตกต่างระหว่างหมาป่ากับสุนัข เป็นเวลานานแล้วที่ผู้คนมักเปรียบเทียบหมาป่ากับสุนัข ตัวหนึ่งคือเจ้าเหนือหัวที่รักอิสระและควบม้าในป่า และอีกตัวคือรัฐมนตรีผู้ซื่อสัตย์ที่ยอมก้มหัวดูแลบ้านแทนมนุษย์ ทั้ง 2 แตกต่างกันมาก แต่มีต้นกำเนิดเดียวกัน

อย่างที่เราทราบกันดี จากผลการวิเคราะห์พันธุกรรมของผู้คนเกี่ยวกับสุนัขและหมาป่า สุนัขส่วนใหญ่ในโลกปัจจุบันมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับหมาป่าสีเทา ซึ่งหมายความว่าบรรพบุรุษของสุนัขส่วนใหญ่เป็นหมาป่าโดยบังเอิญ พวกเขาถูกผู้คนเลี้ยงให้เชื่อง และสุดท้ายก็ซ่อนความดุร้ายไว้ และกลายเป็นตัวแทนของการช่วยเหลือมนุษย์ในการล่าสัตว์และปกป้องบ้านของพวกเขา

ในความเป็นจริง จากมุมมองของลักษณะที่ปรากฏ สุนัขบางตัวยังคงลักษณะบางอย่างของหมาป่าไว้ ตัวอย่างเช่น ฮัสกี้ที่ทุกคนเลี้ยงอยู่นั้นค่อนข้างสง่าผ่าเผยเมื่อมันเงียบ โดยมีท่าทางเหมือนหมาป่าเล็กน้อย แต่ดวงตาที่ชาญฉลาดเผยให้เห็น IQ ของมันอย่างง่ายดาย ก่อนอื่นเรามาพูดถึงเรื่องเดียวกัน ทั้ง 2 อย่างนี้เป็นสัตว์สังคมแน่นอนว่า สุนัขเลี้ยงที่ถูกกักขังไว้ที่บ้านตอนนี้แทบไม่ได้แสดงออกทางสังคมเลย

แต่ในบรรดาสุนัขจรจัดนั้นมีลักษณะแบ่งชนชั้นชัดเจนและมักออกหากินเป็นฝูง ไม่ต้องพูดถึงหมาป่าประเภทของหมาป่านั้นเข้มงวดมาก และมีการแบ่งงานและตำแหน่งที่ชัดเจนในการล่า ในแง่ของรูปลักษณ์ลักษณะบางอย่างของการพัฒนาเขี้ยวของสุนัขจะเหมือนกับของหมาป่า ตัวอย่างเช่น ฟันกรามน้อยซี่ที่ 4 และฟันกรามล่างซี่ที่ 1 จะงอกเป็นฟันแยก และรูปร่างของฟันนี้ก็เหมือนกับฟันของหมาป่าทุกประการ

นอกจากนี้ พฤติกรรมการเกี้ยวพาราสีและท่าทางการผสมพันธุ์ของสุนัข และหมาป่าในช่วงที่เป็นสัดก็เหมือนกัน ต่อไปมาดูความแตกต่างกัน เรามาพูดถึงหางกันก่อน หางของหมาป่ากับหางของสุนัขมีความแตกต่างกันอย่างมาก เนื่องจากหางของสุนัขเป็นหางที่โค้งงอ ในขณะที่หางของหมาป่าเป็นหางที่โค้งเข้าด้านในสิ่งนี้นำไปสู่ความได้เปรียบของหางของสุนัขม้วนงออย่างชัดเจน ในขณะที่หางของหมาป่าอยู่ในแนวตั้ง

เมื่อพิจารณาถึงความแตกต่างของขนาดและสีขนระหว่างสุนัขทั้ง 2 ขนาดของสุนัขจะเล็กกว่าอย่างเห็นได้ชัดและกะโหลกเล็กกว่า หมาป่า ประมาณ 18 เปอร์เซ็นต์ สำหรับสีขนนั้น สุนัขถูกเลี้ยงและเพาะพันธุ์โดยผู้คน และสีขนนั้นมีความหลากหลายมาก ในขณะที่สีขนของหมาป่านั้นค่อนข้างเรียบง่าย สุดท้ายเรามาพูดถึงความแตกต่างอย่างมากในด้านการเลือกคู่ครองระหว่างทั้ง 2

ประการแรก คือความแตกต่างที่ชัดเจนในจำนวนคู่และประการที่สอง คือความแตกต่างที่ชัดเจนในการมีส่วนร่วมของสุนัขตัวผู้และหมาป่าตัวผู้ในการเลี้ยงดูลูกหลานของพวกมัน จากมุมมองของความสามัคคีของคู่ครองหมาป่าได้รับการยกย่องอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เมื่อผู้คนยกย่องความภักดีของหมาป่าพวกเขาจะเพิกเฉยต่อประเด็นหนึ่งนั่นคือมันขึ้นอยู่กับ การเสียสละของหมาป่าตัวอื่นนี่ไม่ใช่กรณีของสุนัข

จากมุมมองของโครงสร้างทางสังคมและลำดับชั้นของทั้ง 2 กลุ่ม 3,6 และ 9 ชั้น ในกลุ่มหมาป่านั้นถูกแบ่งอย่างชัดเจน ซึ่งแตกต่างจากกลุ่มสิงโตเพราะในกลุ่มหมาป่ามีมักจะเป็นเพียงหัวเท่านั้นหมาป่า สามารถได้รับสิทธิ์ในการผสมพันธุ์และหมาป่าที่เหลือไม่มีสิทธิ์ที่จะตกหลุมรัก และผสมพันธุ์ลูกหลาน โดยทั่วไปแล้วหมาป่าจะทำหน้าที่ในป่าใน 3 รูปแบบ รูปแบบแรกคือฝูงหมาป่ามาตรฐาน

แบบที่สองคือโครงสร้างครอบครัวขนาดเล็กที่ประกอบด้วยหมาป่าตัวผู้ หมาป่าตัวเมียและลูกของพวกมัน และรูปแบบที่สามคือหมาป่าที่เป็นอิสระระหว่างฝูง ความหวาดกลัวสังคม นอกหมาป่าเดียวดาย ประเภทแรกมีความเป็นไปได้สูงสุดที่จะปรากฏตัวและในกลุ่มหมาป่าประเภทนี้หมาป่าตัวเมียและตัวผู้จะมีสถานะสูงสุด พวกเขาเป็นสามีภรรยากันและหมาป่าตัวผู้ คือสิ่งที่ทุกคนเรียกว่าราชาหมาป่า

หมาป่าที่เหลือคือหมาป่ายี่และหมาป่าไห่หมาป่ายี่ เป็นชนชั้นกลางภายใต้หัวหน้าหมาป่าและบทบาทของมันคือรับตำแหน่งหัวหน้าหมาป่าเก่าหรือตายและกลายเป็นราชาหมาป่าคนใหม่ ตัวล่างสุดคือหมาป่า Hai พวกมันมักจะอ่อนแอในการต่อสู้และร่างกายไม่ค่อยดี พวกมันแทบจะทำมาหากิน ท่ามกลางหมาป่าไม่ได้และมักถูกหมาป่าตัวอื่นรังแก

ในบรรดาหมาป่า ราชาหมาป่าและราชินีของเขามีสิทธิ์สืบพันธุ์ มีเพียงสองคนเท่านั้นที่มีสิทธิ์ผสมพันธุ์และให้กำเนิดลูกหลาน หมาป่าที่เหลือไม่มีสิทธิ์ผสมพันธุ์จนกว่าฝูงหมาป่าจะเปลี่ยนราชวงศ์และกลายเป็นเจ้าเหนือหัว ในกระบวนการนี้มีหมาป่าตัวเมียจำนวนมากที่ต้องการเข้าใกล้ราชาหมาป่าเพื่อผสมพันธุ์ แต่เมื่อหมาป่าตัวเมียค้นพบพวกมัน พวกมันก็จะฆ่าพวกมันทันที

สำหรับหมาป่าตัวผู้ตัวอื่นๆพวกมันสามารถเอาชนะได้ด้วยการท้าทาย ราชาหมาป่าและกลายเป็นคนใหม่ ราชาหมาป่าสามารถมีสิทธิ์ผสมพันธุ์ได้ จะเห็นได้ว่าการมีคู่สมรสคนเดียวเป็นผลพวงของลำดับชั้นที่เข้มงวดของหมาป่า และขึ้นอยู่กับการเสียสละผลประโยชน์ของหมาป่าตัวอื่นในกลุ่ม สำหรับสุนัข มันแตกต่างกัน แม้ว่าพวกเขาจะรักษาสังคมในระดับหนึ่งไม่มีกฎดังกล่าวในกลุ่มสุนัข

นอกจากนี้ สุนัขที่มนุษย์เลี้ยงไว้ไม่มีโอกาสที่จะรวมกันเป็นฝูงเหมือนหมาป่าหรือรวมกันหลายสิบตัว ดังนั้น การเข้าสังคมจึงค่อยๆอ่อนแอลง เมื่อถึงฤดูผสมพันธุ์สุนัขจะตามใจโดยธรรมชาติ โดยเฉพาะสุนัขเพศผู้จะไม่ตั้งท้องและไม่ต้องรับภาระเลี้ยงลูกจึงเป็นเรื่องปกติที่ทำตัวสำส่อน ประการที่สองคือความแตกต่างอย่างมากในสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัย หมาป่าที่อาศัยอยู่ในป่ามักเผชิญกับวิกฤตในการเอาชีวิตรอด

โดยพื้นฐานแล้วพวกมันไม่มีแหล่งอาหารที่มั่นคง และพวกมันต้องออกล่าด้วยตัวเองหากต้องการกิน แต่สุนัขนั้นต่างออกไป ด้วยความช่วยเหลือของมนุษย์ พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลว่ากินไม่อิ่ม แม้ว่าพวกเขาจะมีลูกสุนัขไม่กี่ครอกต่อปี หากหมาป่าสามารถขยายพันธุ์ได้ตามใจชอบฝูงหมาป่าก็จะกลายเป็นท้องอืดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่เพียง แต่จะมีสถานการณ์ที่น่าอายที่มีหมาป่ามากขึ้นและเนื้อน้อยลงเท่านั้น

แต่ประสิทธิภาพการต่อสู้ของพวกมันก็จะอ่อนแอลงด้วย เนื่องจากมีหมาป่าเหลือให้ดูแลลูกอยู่เสมอ หากจำนวนลูกหมาป่าเกินจำนวนหมาป่าโตเต็มวัยที่สามารถต่อสู้ได้ องค์กรทางสังคมของฝูงหมาป่าจะอยู่ได้ไม่นานและจะล่มสลายไม่ช้าก็เร็ว เป็นมูลค่าการกล่าวขวัญว่า นอกจากจะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับสภาวะภายนอกและสถานการณ์ของพวกมันเองแล้ว ปรากฏการณ์ของสุนัขที่มีคู่ครองหลายคนยังอาจสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับมนุษย์อีกด้วย

เนื่องจากสุนัขถูกเลี้ยงโดยมนุษย์ มันจึงมีสภาพความเป็นอยู่ที่ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหาร แต่ในขณะเดียวกันมันก็กลายเป็นการดำรงอยู่ ด้วยความเมตตาของผู้อื่น เนื่องจากสุนัขมีหน้าที่มาก จนบางครั้งพวกมันถูกใช้เป็น อาหาร ดังนั้นจำนวนของพวกมันจึงจำเป็นต้องทวีคูณ นอกจากนี้ บวกกับความต้องการสุนัขเลี้ยงในท้องตลาดที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆด้วยเหตุผลหลายประการ ผู้คนจึงคาดหวังว่าสุนัขจะผสมพันธุ์กันมากขึ้นทุกปี

โดยเฉพาะสุนัขตัวผู้ที่มีสายเลือดและร่างกายตรงตามความต้องการในการผสมพันธุ์ และมักถูกคนนำไปเลี้ยงหลายครั้งเพื่อขยายพันธุ์ ในกระบวนการนี้ ผู้คนจะใช้ยา เช่น ฮอร์โมน เพื่อให้พวกมันเข้าสู่การเป็นสัด แล้วจึงผสมพันธุ์กับตัวเมียตัวอื่นต่อไป เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ความสมัครใจของสุนัข แต่เป็นการข่มเหงอย่างโหดร้ายของผู้คนเพื่อให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์ที่มากกว่า ดังนั้นเราขอวิงวอนผู้ที่ยังคงใช้สัตว์เพื่อหากำไร โปรดหยุดพฤติกรรมโหดร้ายของคุณ การดูแลสัตว์เป็นความรับผิดชอบของทุกคน

สาระน่ารู้ >> สุขภาพ การออกกำลังกายและผลิตภัณฑ์ใดที่สามารถเสริมสร้างหัวใจได้